.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

ΤΑ ΡΟΚ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΡΩΙΜΩΝ '80s (...τριάντα δύο χρόνια μετά)

Ελληνική νεολαία και και ροκ στις αρχές της δεκαετίας του '80

Συγγραφέας: Γιώργος Τουρκοβασίλης
Πρώτη έκδοση: εκδόσεις Οδυσσέας, Αθήνα 1984 
Δεύτερη έκδοση: εκδόσεις Στο Περιθώριο, Αθήνα 2016 (με πρόλογο του διδάκτορος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Γιάννη Κολοβού.)
Σελίδες: 192 
 
    

     Στην κοσμογονική του περίοδο (περίπου 1955-1993) ο ροκ -και γενικότερα ο underground- χώρος προσείλκυε κατεξοχήν άτομα με πρόβλημα ταυτότητας. Προσείλκυε δηλαδή ανθρώπους, οι οποίοι είτε λόγω ψυχικών προδιαγραφών, είτε λόγω βιωμάτων, είτε λόγω υγιούς υπαρξιακού αισθητηρίου, είτε λόγω ευφυίας, είτε λόγω παιδείας, είτε λόγω συνδυασμού των προηγουμένων αρνούντο (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) να αναλάβουν τούς προκάτ ρόλους που τους ανέθετε η εκάστοτε θεωρούμενη ως κοινωνία, ή και απλώς να αυτοπροσδιοριστούν μέσω των σημείων αναφοράς της («έθνος», κόμματα, διάφορες «συγκροτημένες» ιδεολογίες, θρησκεία, κρατούσες αντιλήψεις περί οικονομικο-επαγγελματικής ή ερωτικής «επιτυχίας» κλπ.). Στις σύγχρονες κοινωνίες τα άτομα αυτά αποτελούν τα ποιοτικότερα αλλά και το πιο ευάλωτα (σε «εξωτερικούς» ή «εσωτερικούς» κινδύνους) στοιχεία τους. 
   Τα προσφάτως επανεκδοθέντα Ροκ Ημερολόγια του Γιώργου Τουρκοβασίλη αναδεικνύουν το πώς αυτή η αναζήτηση ταυτότητας, όπως εκδηλώθηκε σε ένα μεγάλο (αν και μειοψηφικό) κομμάτι της ελληνικής νεολαίας στα όψιμα '70s και πρώιμα '80s, οδήγησε για πρώτη φορά στον σχηματισμό μιας (τότε) κοινωνικά υπολογίσιμης ροκ κοινότητας στην Ελλάδα. Μάλιστα, δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η κοινότητα αυτή υπήρξε και το μόνο κομμάτι του πληθυσμού στη νεώτερη ελληνική ιστορία, που κράτησε μια κάπως μαζικότερη επαφή με τα ποιοτικότερα στοιχεία πολιτιστικής και πολιτικής αναζήτησης του δυτικού πολιτισμού, αμφισβητώντας παράλληλα τον βυζαντινισμό / ανατολιτισμό (βλ. ρωμηοσύνη). Αξίζει να σημειωθεί ότι η επανέκδοση τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή του (1984) οφείλεται όχι μόνο στο συλλεκτικό status τού βιβλίου, αλλά και στη ζήτηση γι’ αυτό που δεν εξέλειψε ποτέ εντελώς.
  Τα τελευταία εξάλλου χρόνια, με την έκδοση αρκετών εργασιών (επιστημονικών, δημοσιογραφικών, ακόμα και ταινιών και μυθιστορημάτων), σχετικών με τον κοινωνιολογικό και ιστορικό απολογισμό του ροκ φαινομένου όπως εκδηλώθηκε στην Ελλάδα, το ενδιαφέρον για πρωτογενείς ιστορικές πηγές αυξήθηκε αναμενόμενα, ευνοώντας έτσι την επανέκδοση τού ίσως πλέον σημαντικού ντοκουμέντου εκείνης της εποχής. Σημαντικού, γιατί καταγράφει με έναν απολύτως ιδιαίτερο τρόπο την εγχώρια ροκ κοινότητα στη φάση της δεύτερης καλλιτεχνικής, πληθυσμιακής και συνειδησιακής απογείωσής της, στην οποία βρισκόταν στα πρώιμα '80s (η πρώτη συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του '60 και ως γνωστόν διακόπηκε απότομα από την αποπολιτισμοποίηση της χουντοδεξιάς επταετίας και της εξίσου γραφικής αριστερόστροφης «πολιτιστικής» εκτόνωσης των πρώτων μεταπολιτευτικών ετών).