.

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Η ΛΟΓΟΚΟΠΙΑ ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ


Η ΛΟΓΟΚΟΠΙΑ ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

     Την εποχή που η δυτική Ευρώπη άφηνε για τα καλά πίσω της τον χριστιανικό Μεσαίωνα, οι ελλαδικοί πληθυσμοί (στην πλειοψηφία τους καταγόμενοι από ένα αρχαίο έθνος, το οποίο χριστιανώθηκε με τρόπο τόσο αιμοσταγή, ώστε υποχρεώθηκε να ξεχάσει το ίδιο του τό όνομα αντικαθιστώντας το με τον αστείο χαρακτηρισμό "ρωμηός") θα συνέχιζαν να ζουν στο μεσαιωνικό λήθαργο, για τουλάχιστον τέσσερεις ακόμη αιώνες. Το χρονικό αυτό διάστημα αποκλήθηκε «τουρκοκρατία», αν και (δεδομένου, ότι η χριστιανορθόδοξη εκκλησία κάλεσε και καθαγίασε την οθωμανική κατάκτηση1) δεν αποτελεί παρά τη φυσική συνέχεια και την ακμαιότερη περίοδο της ανατολικοευρωπαϊκής («βυζαντινής») εκδοχής του Μεσαίωνα.


     Μιά σύντομη επισκόπηση της αρχαιοθηρίας στη νεώτερη Ελλάδα
  Με την πνευματική αφύπνιση της Δύσης και την αναζήτηση από αυτήν πολιτισμικής ταυτότητας, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον των ευρωπαίων για τον ελληνικό πολιτισμό. Οι πρώτες συλλογές -ρωμαϊκών αρχικά- αρχαιοτήτων αρχίζουν να δημιουργούνται στη Δύση από τον 12ο  κιόλας αιώνα. Εν συνεχεία το ενδιαφέρον μετατοπίζεται  στην ελληνική αρχαιότητα.